Het
wisselen van de seizoenen is vrijwel op ieder mens van invloed. Nu in de herfst
sluipen er bij mij langzaam en soms ongemerkt, vervelende gevoelens binnen. De dagen
gaan korten, het wordt wat killer en soms verregent er domweg een etmaal. Voor een
buitenmens als ik kan dat lastig zijn.
Ik
werk al vanaf het voorjaar gemiddeld twee uur per dag aan een roman. Rond
koffietijd rond ik een sessie af en piep na een cafeïneshot naar buiten voor
een wandeling of tochtje op de racefiets. Nieuwe ideeën voor mijn schrijven
krijgen dan vorm.
Het
manuscript is samen met een werkschema voor een tweede controle opgestuurd naar
een schrijfcoach. Er wordt in deze ronde vooral gekeken naar een juiste
volgorde van de hoofdstukken; ik werk met flashbacks en dus niet chronologisch.
Daarnaast is er aandacht voor uitdieping van karakters en situaties waarin de
hoofdpersonen zich bevinden.
Deze
week heb ik dus pauze. Even lekker het hoofd leegmaken, nieuwe inzichten zullen
zich vast aandienen. Ik besluit dan ook een stevige wandeling door de duinen
van Oostvoorne te maken, met het Mildenburgbos als startpunt.
Het
bijzondere van een bos in de herfst zijn die momenten dat het zonlicht speels
tussen de bomen een door het gebladerde strijkt. De kleurnuances komen dan
optimaal tot hun recht. Als er dan ook nog een ree op een bedauwd veldje eikels
kraakt, is het plaatje compleet. Helaas kan ik dit sprookje vandaag wel
schudden, het is zwaar bewolk.
Paddenstoelen
en zwammen compenseren de zwaarte. En als ik dan ineens een stukje open duin
bereik klaart alles op. Een clubje van zeker vijftig sijzen trekt mijn aandacht.
Zij scharrelen wat op de grond en verdwijnen als op een teken plotsklaps in de
toppen van een els. Omzichtig besluip ik hen. Helaas zijn zij verdwenen.
Na
een kleine drie uur loop ik het Mildenburgbos weer in. Nog een klein stukje en
de wandeling zit erop. Het is intussen wat drukker geworden. Wandelaars met
fototoestel en joggers ‘vechten’ om voorrang bij een smal paadje en verderop
zoekt een uitgelaten schoolklas materiaal voor een herfststukje. Ik ga naar
huis. Het was goed zo.
