De Biograaf

Wat maakt het leven van een mens zo interessant dat een ander erover gaat schrijven. Misschien wel het feit dat de held een waar kunstwerk van zijn leven heeft gemaakt. Dan rijst natuurlijk ook de vraag wat is kunst. Wellicht zijn er mensen die vinden dat de  held uit de biografie er een rommeltje van gemaakt heeft, zoals bijvoorbeeld niet iedereen een bepaald kunstwerk mooi vindt. Ik meen dat het met mijn held niet het geval is. De held uit mijn verhaal heeft veel van zijn talenten ontwikkeld. Zorgvuldig schets hij met grafiet zijn leven. Kleuren en dichterlijke verzen vullen het grijs. Tussendoor zijn er momenten van rust met een beeld van Boeddha aan zijn zijde. Interessant is ook om te ontdekken waar zijn wortels liggen. Vandaag heb ik mij ingegraven in het leven van zijn vader. Hij was, wellicht heb ik het eerder beschreven, acteur (toneel en hoorspelen). Hij speelde o.a. met Ko van Dijk en was las ik zojuist een vooraanstaand decorontwerper. Allemaal erg leuk om te ontdekken. Wie weet materiaal voor een volgend verhaal.

De Mensch

Het kan hard waaien op Voorne-Putten. Ooit las ik een wetenschappelijk rapport, waarin beschreven stond wat op papier de beste locatie zou zijn om windmolens te plaatsen. De dijk langs het Haringvliet ter hoogte van de Hoornse Hoofdjes (Ouden Hoorn) kwam als beste locatie uit de bus. De locatie stond in de top tien van plaatsen in Nederland waar het over een heel jaar genomen het hardst waaide. Vanochtend waaide het hard, windkracht 5/6. Toch weerhield de wind de mensch er niet vanaf om op zijn racefiets te stappen en een ronde te gaan fietsen. Het beste is om niet tegen de wind te vechten, stoeien  is beter. De wind blijft je dan te vriend al deelt hij zo nu en dan een stevige beuk uit. Na wat gekronkel over polderwegen reed de mensch de zeedijk op langs het Haringvliet. Een stevige wind stond schuin op kop. Come on Bill, klonk het in gedachten. Deze uitdrukking kwam, als aanmoediging, van zijn vader, die zelf ook tot hoge leeftijd zijn rondjes op de racefiets reed. De dijk maakte een bocht naar rechts. Nu kwam de wind van opzij. Opeens was er een luwte, waarna een valwind van zeker 6 beaufort de mensch bijna in het prikkeldraad blies. De terugweg verliep makkelijker. De renner vloog naar huis. Naast hem, als metgezel langs een akker, een bruine kiekendief. Even kruisten hun blikken. Ze begrepen wij zijn samen één met de elementen van het landschap.

De windmolens zijn overigens nooit op genoemde locatie geplaatst.