Langs het Spui

(voor Ilian)

liggend in gras
kleeft de spriet in mijn mond

zandoogjes vlinderen rond
likken aan blote enkels

vleugels die er waren
zijn bij ‘t landen verdwenen

toch, …
verlicht fiets ik terug naar stad

 

Vooruit

 

De mooiste wolkenformaties hangen boven de polder. Er staat weinig wind en haast ongemerkt is de temperatuur aangenaam. Ik kijk naar een wit silhouet. ‘Is het een zilverreiger of een lepelaar?’ vraagt de man naast mij. ‘Een zilverreiger aan zijn gedrag te zien. Om het zeker te weten is hij te ver weg’ zeg ik hem. Een tapuit landt op de rand van een hek. Opeens een zwerm spreeuwen. Ik tuur rondom de groep heen en zie waar zij bang voor zijn. Een torenvalk.

Ineens een klaagklank naast mij. ‘Au’. ‘Wat is er?’ vraag ik. ‘Ik stoot mijn knie. Het lijkt wel alsof mijn voorhuid klem zit tussen mijn broekrits, zo scherp is de pijn.’ Opmerkingen vliegen heen en weer. Lachbuien. Die laatste dempen als een vlucht grauwe ganzen voor ons in het veld land. Wat een mooie ontspannende ochtend. Dat gevoel houd ik vast vandaag.