Boeken
en films ‘moeten’ voor mij diepgang hebben, al mogen zij best ontspannend zijn
natuurlijk. Ik lees op het ogenblik Nirwana van Wieringa, waarin de schrijver
zelf een hoofdpersoon is. Knap gevonden. Zoiets tovert een glimlach op mijn gezicht.
Veel wat de mens bezighoudt komt aan bod. Op de achtergrond ‘bestudeer‘ ik dan
de betekenis daarvan. Dat pas ik op mijzelf en anderen toe, evenals wat ik
elders gelezen heb. Het is in dat geval oppassen het niet te veel met mijzelf in
verband te brengen.
Wat
mij daarbij helpt is: Kronkels van Carmiggelt lezen. Plezierige, ontspannende,
en humoristische schetsjes uit het leven van doorsnee mensen in korte
verhaaltjes.
Bijvoorbeeld: In de tram leest een reiziger een kronkel en schatert het hardop uit
want:
Een
moedeloze kroegloper zit droevig achter zijn zoveelste glas, op de zoveelste
vroege morgen, in een schemerig café. Al de problemen uit zijn leven komen in
woorden en gedachten aan bod.
De
lezer herkent zich er gelukkig niet in. Ze zijn zo dolkomisch, dat hij hardop
in de lach schiet. So do I. Kronkels lezen, laten juist het gedraai in mijn gedachten
verdwijnen.
Pageturners
houd ik nooit lang vol. Al kunnen daar ook toppertjes bijzitten.
Misschien moet ik dat ook wel met Nirwana doen. Gewoon doorlezen als
ontspanning. Maar ik weet: Door inspanning tot ontspanning. Zegt u het maar.
Nirwana, wat geeft gemoedsrust?
