Van die dingen

Ouder worden komt met gebreken, wil men weleens zeggen. Zo laat het gehoor mij wel eens in de steek.

‘Wat zeggie?’
‘Dat het gehoor mij weleens in de steek laat’.

Bij mijn vrouw wordt het lezen lastiger. Vandaar dat zij een leesbril draagt. Nog niet gewend aan ouderdomsperikelen, vergeet zij hem wel eens op te zetten. Zo kan het gebeuren dat zij na een bezoek aan de supermarkt met de verkeerde boodschappen thuiskomt. Dit keer was het de beurt aan de koffie. In plaats van snelfiltermaling kwam zij met een grove maling thuis. Ik kwam daarachter omdat de koffie mij niet lekker smaakte. Maar niet getreurd, wij hebben thuis een maalmachine. Enfin, ik vul hem met de grove koffie en plaats het bakje wat de koffie op moet vangen eronder. Ik vergeet echter het dekseltje. Omdat het apparaat veel lawaai maakt, loop ik onder het malen even weg. Bij terugkomst in de keuken is het bakje voor driekwart gevuld. De rest ligt op het aanrecht, als was het bruine poedersuiker. Van die dingen dus. Overigens smaakte de koffie prima. Niks aan het handje dus.

Toverlicht

Onwaarschijnlijk mooi ligt het ochtendlicht over het Vuile Gat. Riet en struweel weerkaatsen een goudgele gloed. Kieviten blinken wit en zwart boven buitendijkse gorzen. Aan de horizon ligt links en rechts het land. In het midden is alleen water zichtbaar, zodat het lijkt of je zo het zeegat uit kan varen. Telkens weer ervaar ik dat grootste moment van vrijheid als ik bij de Tiendgorzen over het Haringvliet staar. In de winter maak ik vaak een vogeltocht over de Hoekse Waard, Goeree Overflakkee en Voorne Putten. De Tiendgorzen zijn dan een vaste plek om even de benen te strekken. Via de Bommelse Gorzen rijd ik naar de Slikken van Flakkee voor een langere wandeling. Op een kleine heuvel zit een man op een bankje. Hij geniet van de dag en de water- en wadvogels die foerageren in het ondiepe water van een plas. Wij groeten elkaar en na een korte stilte is het mij duidelijk dat de man om een praatje verlegen zit. Als ik inga op zijn vragen blijkt de man een enthousiast natuurliefhebber. Uit de binnenzak van zijn jas haalt hij een mobieltje tevoorschijn en laat mij talloze foto’s zien met de vraag of ik de naam van de vlinder of paddenstoel weet. Bij sommige plaatjes moet ik het antwoord schuldig blijven. Dat geldt niet voor de foto van het kleine bruine vogeltje zo groot als een heggemus. Direct zie ik dat het een cettis zanger is. ‘Nog nooit van gehoord’ zegt de man. ‘Dat kan’ zeg ik. ‘Het vogeltje is pas in het laatste decennium in opmars. Van oorsprong komt hij uit Zuidoost-Europa. Maar omdat het in Europa warmer wordt zoekt hij ook zijn heil noordelijker. Je hebt hem zeker in de buurt van riet en struweel zien scharrelen?’ ‘Ja dat klopt’ zegt hij lachend’. Op mijn horloge zie ik dat het inmiddels over drieën is, tijd om gedag te zeggen en via de Koudenhoek terug te keren naar de Spuimonding West. Als ik daar aankom is het licht al zacht aan het worden. Het goudgele licht verandert langzaam in zilvergrijs. Door de dikke bewolking en het late namiddaguur wordt het ook donker. Met zijn laatste krachten schijnt de zon haar jakobsladders over het land. Nog een laatste foto en dan naar huis.

Ik hoop dat mijn schrijven dit jaar een feest van herkenning is geweest en dat het u heeft geënthousiasmeerd om ook de wandelschoenen aan te trekken en de natuur in te gaan. Voor hen die dit niet konden, hoop ik dat de verhaaltjes zo levensecht zijn geschreven, dat u er toch eventjes ‘uit’ bent geweest.
  Fijne decemberdagen en tot ziens in 2018

Reisimpressies Andalucia (3)

Badkamer perikelen

Na zes dagen Granada is het tijd om terug te keren naar Malaga. Wij kiezen ervoor om langs de kloof van Las Alpujarras naar de kust te reizen. Door talloze haarspeldbochten rijden wij langzaam omhoog. In het dal onder ons, dat zich kilometerslang uitstrekt, zijn diverse brandhaarden te zien. Een groot deel van het dal ligt dan ook onder een grauwwitte deken. Op zeker moment is er zoveel rook dat José bang is voor bosbranden. Zij wil omkeren. Ik stel haar gerust en rijd dapper door. Uiteindelijk laten wij de brandhaarden, die door plaatselijke bewoners is aangestoken, achter ons en rijden Pampaneira binnen. Pampaneira is een van de drie kleine dorpjes die boven elkaar tegen een bergwand zijn aangebouwd. In de tijd dat de Moren door de Christenen uit Andalucia werden verdreven, vluchtten de Moren de bergen in en bouwden daar hun nederzettingen. De drie dorpen stammen uit die tijd. Wij verkennen het dorp, doen wat inkopen en maken een wandeling, waarna wij onze weg naar Malaga vervolgen.

Het appartement dat wij hebben gehuurd is modern en zou je meer een studio kunnen noemen. Op het bed in de slaapkamer liggen keurig en volgens de laatste modetrend zes opgerolde handdoeken. Terwijl José uitrust van de reis neem ik een douche. Aan de radiator hangt een handdoek waarmee ik mij kan afdrogen. De handdoek is echter nauwelijks groter dan een keukenhanddoek, wat bij mij argwaan wekt. Nadat ik mij heb aangekleed, vertel ik José over mijn bevindingen en neemt zij polshoogte. Lachend roept zij mij en laat de handdoek zien. Hij heeft hetzelfde motief als de andere handdoeken, maar is een stuk dikker; Ik heb de badmat gebruikt.

Die nacht gaat het onophoudelijk hard regenen en ook de volgende dag is het niet veel beter. Een mooie dag voor museumbezoek. Een van de grootste schilders ooit, Picasso, heeft lange tijd in Malaga gewoond. Na zijn topstukken in een museum te hebben bewonderd, bezoeken wij zijn voormalige woonhuis en later een kleine expositie, waar een thema met twee andere kunstenaars is tentoongesteld. Duizelig van al het moois, trekken wij de deur achter ons dicht. De avond is gevallen en het besef dringt door dat onze vakantie er min of meer opzit. De andere dag lijkt er nog een kink in de kabel te komen omdat de garagedeuren niet meer opengaan. Als andere bewoners hun auto laten staan om met het openbaar vervoer naar hun werk te gaan, slaan de zenuwen toe; halen wij ons vliegtuig nog wel. Na enkele telefoontjes is de redding daar. Wij staan iets te dicht bij de deur zodat het detectieapparaat onze auto niet goed kan scannen. Uiteindelijk komen wij ruim op tijd op het vliegveld aan.