Er zijn van die woorden waarvan je de
exacte betekenis niet weet en waar je ook niet naar zoekt. Je voelt de
betekenis van die woorden aan.
Dinsdagochtend vroeg rinkelt het belletje van mijn
mobiel. Ik neem op en hoor vaag mijn dochter Femke ‘Goedemorgen opa
zeggen.’ Het dringt nauwelijks tot mij door. Pas nadat mijn vrouw José naast
mij staat, meeluistert en Femke haar verhaal opnieuw vertelt, valt het kwartje.
‘Jullie zijn vanochtend vroeg opa en oma geworden.’ Allerlei emoties en
gedachten schieten door ons heen, want zes weken te vroeg.
De bevalling is goed gegaan. De baby, een jongentje met de mooie naam Ilian en de moeder worden uitstekend verzorgd in het Rijnstate Ziekenhuis in Arnhem.
Nog diezelfde avond zijn José en ik op bezoek. De kleine ligt in een couveuse. Sondes zijn aan zijn lijfje bevestigd om hem te monitoren. Om zijn kleine tere lijfje zijn blauwe en groene banden gespannen. Zo wordt de baarmoeder nagebootst, wat de baby een veilig gevoel geeft.
Ik maak een foto van het kleine wonder en stuur die later naar mijn vrienden. Een van hen antwoordt: Een moderne manier van bakeren.
Dát is een van die woorden: bakeren. Het komt van bakermoeder, wat kraamverpleegster betekent. Omdat een bakermoeder ook wel eens wil zitten om de baby te voeden, doet zij dit op haar bakermat. Is zij op een andere manier actief, dan bakert zij de baby, wat koesteren en warmhouden betekent. Wie weet dat nog zo exact?
Nu maar hopen dat Ilian niet te heetgebakerd wordt …
Of is dat een onschuldig bakerpraatje?
