I
Op mijn fiets rijd ik in het
schemerdonker langs de Neder-Rijn. Joggers lopen hun rondje, een verliefd
stelletje staart hand in hand naar de lucht, waar de eerste sterren nog flets
stralen. Bij een kruispunt stap ik af en trek een jasje aan. De avond wordt
frisser en er vallen enkele druppels regen. Ik heb de keuze: of in het
pikkedonker door het bos of door het dorpje Renkum. Door het bos is te
gevaarlijk, ik ken de weg niet goed en de paden liggen vol kuilen en ander
ongerief. Op gevoel zoek ik mijn route, om na twintig minuten tot de conclusie
te komen dat ik min of meer verdwaald ben. Een behulpzame burger wijst mij de
weg, die toch deels door het bos loopt. Een ‘angstig’ kwartier later kruip ik eindelijk
in mijn tent.
op het water
spiegelt gebroken het licht
zij verzucht de dag
II
De veerpont van Wageningen naar Opheusden
trekt onze aandacht; de overkant lonkt. De pont heeft ook iets eigenaardigs.
Hij ligt namelijk vast aan kettingen. Aan de kettingen drijven enkele bootjes. De
vreemd aandoende constructie vraagt om uitleg, ik schiet de schipper aan. “Heb
je wel eens van een ‘gierpont’[1]
gehoord”, vraagt de schipper mij. Nee, dat heb ik niet en als er een stilte
tussen ons valt, verwijst hij mij naar het internet. Nog voor ik verder kan vragen
loopt hij terug naar zijn kajuit en varen wij over.
overtochttarief:
één paard tweeënhalve cent
vervlogen tijden
De overzijde maakt deel uit van
de Betuwe. Over oude dijken rijden wij op de fiets stroomafwaarts. Met regelmaat
passeren wij enkele laagstamboomgaarden. Appels zijn al van de bomen gevallen,
wat het sein is voor menig tuinder om het friszure fruit te oogsten. Wielen in
de uiterwaarden geven de strijd weer die het landschap ooit met de elementen
van de natuur heeft uitgevochten. Met een veer varen wij naar Elst. Het dorpje
ligt tegen de Utrechtse heuvelrug. Deze zandrug die lang geleden is ontstaan tijdens
een ijstijd, loopt globaal van Amersfoort tot Rhenen. Er wachten ons dan ook
nog een aantal pittige klimmetjes, voordat wij laat in de middag Wageningen
binnenrijden.
op het hoogste punt
ligt tegen een oude eik
een lunchpakketje
