vrijdag 13 januari 2023

2022 als mijn nukkige tante

2022 als mijn nukkige tante

(Hieronder een deel van een briefwisseling met haar.)

 

Lieve neef,

Jij kan nu wel zeggen dat 2022 een goed jaar was, maar het einde was voor jou dermate rampzalig, dat je eigenlijk van een ramp- of slechtjaar kan spreken. Ik voel mij dan ook helemaal niet goed. Er zijn nog veel meer nare zaken op te noemen. Neem alleen al de oorlog tussen Rusland en Oekraïne. [..]

Lieve tante,

Ach ach. Waarom blijft u nu altijd in het negatieve hangen? Pak nu het mooie weer eens op en zie de fijne vakanties van uw nichten en neven. De mooie en fijne fietstochten die ik gemaakt heb. De vriendschappen en groei als mens. En ja, het jaar eindigde naar voor mij, maar ik sta weer op de rails. Bovendien kan je ook over een naar leven spreken, maar er is veel wat wel goed ging en nu gaat. Ik houd mij daaraan vast. Het geeft mijn bestaan meer glans. Misschien ook iets voor u? positief en optimistisch door het leven gaan! […]

Lieve neef,

Ik bewonder jouw instelling. Hoe doe je dat toch? Ik zie en volg je. Naar mijn maatstaven ben je minder valide. Je loopt matig (bewegen). Fietsen, je lust en je leven, lukt niet meer. Smaak en reuk zijn minder en de verrekijker werkt alleen dichtbij. Zullen wij het een dichtbijkijker gaan noemen? [...]

Lieve geinponem,

Ik bewonder jouw humor. Dat relativeert ook. Een dichtbijkijker. Haha. Wat u doet, is wat ik wil: de tegenslagen afzwakken en dat wat goed gaat en plezier geeft versterken. Fietsen, ik mis het nog niet. En zoals ik mij voel wil ik het niet eens. Eerst maar andere zaken versterken. Wandelen bijvoorbeeld, wat ik ook graag deed en doe. Geuren en smaken kun je testen (trainen). Ik heb nu de instelling: dat wat werkt, versterken en van genieten. Dat geeft positieve gedachten en gevoelens. Zo blijf je zin in het leven houden. […]

Lieve neef,

Oké. Maar ik heb je ook zien huilen. Het werkelijke inzicht op je fysieke en cognitieve staat na het ongeluk. Maar bijvoorbeeld ook de gesprekken met de eerste arts die je behandelde, de eerste zorgverleners en therapeuten. Het was teruggaan naar het fatale moment en de situatie erna. De reactie en gevoelens van je naasten (vrouw, kinderen, moeder en vrienden). […]

Lieve tante,

Ja gelukkig kwamen er gevoelens los en niet alleen cognitieve reacties. Ik stond in de overlevingsstand en daar geldt als nummer 1 het cognitieve. Maar het is meer dan goed dat er emoties loskomen. Diepe narigheid mag ook getoond worden. Dat maakt je meer mens.

Maar nu even wat anders. Ondanks dat ik uw interesse, medeleven en tips waardeer. Vanochtend ben ik met een vriend op pad geweest. Een geluksvogeltje qua naam -  vuurgoudhaantje was onze buit. Laat ik mij aan dat positieve moment vasthouden. Daar heb ik meer aan dan aan negatieve bespiegelingen.