In
het schemerdonker is Renz op weg naar het kantoor waar hij als accountant
werkt. De kraag van zijn jas is omhooggeslagen. Hij geniet van de wandeling
over het geel verlichte voetpad, dat slingert tussen woonwijk en stadsvijver.
Op het station is het even dringen, maar uiteindelijk vindt hij zijn plek in de
metro. Hij haalt zijn IPad tevoorschijn en beweegt met zijn vinger over het glazen
scherm en opent zijn digitale krant. Af en toe kijkt hij op en tuurt door een
beregend raam. Brrr, wat een somber weer. De gedachten aan een warme werkplek,
een kop koffie en een sociaal praatje met een collega, maakt dat hij zich niet
somber voelt.
Op kantoor lijkt het inderdaad zo te gaan als gedacht. Maar al snel vraagt het werk de aandacht, maken carrièrejagers zich groter dan zij zijn, verzinnen rancuneuze collega’s snode plannen en houden leidinggevende de touwtjes strak in handen. In gedachten verlangt Renz naar huis waar alles beter is.
De
intelligente centrale verwarming slaat een half uur voor thuiskomst aan, zodat
het aangenaam warm is. Ook de exclusieve, computergestuurde en peperdure
koffiemachine is ingesteld. De zithoek wordt automatisch bij binnenkomst
sfeervol verlicht. Heerlijk. Schoenen uit. Koffie. De post doornemen en
daarna aan het eten beginnen. Als Dylan thuiskomt een glaasje wijn voor het
diner. Daarna uitbuiken om vervolgens een hobby op te pakken. Een kopje koffie
tussendoor en als het tijd is tevreden naar bed.
Als Renz
vroeg in de avond met een goed humeur thuiskomt, knippert het display van de koffiemachine
en geeft foutcode 501 aan. Het apparaat blijkt defect. Hij laat zich niet van
de wijs brengen; Dan maar oploskoffie. Het potje Nescafé is nagenoeg
leeg. Zijn stemming lijkt om te slaan. Een verkwikkende douche zorgt voor wat
ontspanning en energie. Vrolijk maakt hij het diner, een Franse schotel, en
schuift die de oven in. Nu nog wat liflafjes als garnituur.
Dylan blijkt
bij thuiskomst overspannen van zijn werk. Alcohol doet echter goed en iets
later dan gedacht gaat het stel aan tafel. De op Franse wijze bereide eend komt
goed tot zijn recht. Uitbuiken, gemberthee tussendoor en wat lummelen voor de
televisie; voor een hobby zijn zij te moe.
Alles gaat
zoals het gaan moet. Alleen die vervelende verwarming wil het maar niet doen. Dan
maar vroeg naar bed. En Renz spreekt zijn gedachten met een niets
verhullende knipoog uit. In bed streelt en kust hij zijn lief. Ook Dylan doet zijn
best, ondanks zijn aarzelingen. Intiem en fijn is het zeker, maar: ‘Ook al is
het vrijdag schat ik heb echt geen zin in dat.’
