Zij zaten aan, bij de branding van de zee
schuim vond zijn weg tussen keien en zand
de maaltijd nog nauwelijks aangeroerd
hij dacht: in haar ligt geen kwaad verborgen.
Zij knikte naar de ober en terstond vulde
zich de ruimte met de vrolijke, zich telkens
herhalende melodie van Dave Brubeck
en zijn kwartet; doe rustig aan, Take Five.
Zo zaten zij daar, bij de branding van de zee
aten hun vis en dronken hun wijn
terwijl de ondergaande zon de zee warm kleurde
zij dacht: in hem ligt de liefde verborgen.
daar argeloos door niemand neergezet
die toverzak explodeerde een berg van licht
en stuwde hen over een scharlakenrode zee.
