Carmona
is een oud historisch stadje ten Noordoosten van Sevilla. Een bezoek waard.
Daarom rijden wij vol goede moed het moderne stadsdeel binnen op zoek naar een
parkeerplaats. Al snel vinden wij er één, pal naast de poort die toegang geeft
tot het oude centrum. Klein als hij is, blijkt hij bijna vol. Een
parkeerwachter in geel hesje, wijst ons op een nog open plaats. Als wij
geparkeerd staan en onze spullen hebben gepakt, komt hij op ons afgelopen. Een
bonnenboekje houdt hij tussen duim en wijsvinger omhoog. In het Spaans wijst
hij op het bedrag van 1 Euro. Na een korte discussie in gebarentaal en weinig
Spaanse woorden van onze kant, blijkt dat het bedrag voor de gehele dag geldt.
Een koopje. Als wij aan het einde van de middag terug komen bij de
parkeerplaats blijkt die op enkele auto’s na leeg te zijn. Het bonnetje dat
onder onze ruitenwisser was geplaatst is verdwenen, evenals de parkeerwachter.
Een collega van hem, zonder hesje, vraagt of wij ‘problems’ hebben. Dat is niet
het geval. Nog even blijft hij om ons heen hangen. Om dan terug te lopen naar
waar hij vandaan kwam. Met zijn vertrek verdwijnt onze gedachte dat wij meer
dan die ene Euro moeten betalen.
In
de drukke buurt van ons appartement lopen ook parkeerwachters rond. Elke
automobilist wordt vaak door twee of meerdere mannen naar een vrije
parkeerplaats geloodst. Zouden de automobilisten hen betalen voor hun diensten,
vragen wij ons af? Dat willen wij niet en dus negeren wij hen. Vanaf dat moment
knaagt er iets. Zouden wij niet ‘opgelicht’ zijn in Carmona?
