Afgelopen week heb ik weer stukjes voor de biografie kunnen schrijven. Daarvoor leek het breien aan een bonte lappendeken. Hier en daar heb ik in een tekst zinnen veranderd, woorden geschrapt of juist toegevoegd en vergeten spelfouten alsnog verbeterd. Goed schrijven valt niet mee, zeker niet als er van twee kanten kritisch over je schouders meegekeken wordt, wat ik overigens zeer waardeer. Enfin, na wat herstelwerk is er ook nagedacht over de titels van de hoofdstukken, die nu nog werktitels bezitten. Ik mag zeggen dat er een aantal spitsvondige namen bedacht zijn, die prikkelen tot het lezen van de tekst die erop volgt. Er was ook een pauze ingelast zodat alles even kon bezinken. Maar nu dus nieuwe teksten, over een huwelijksreis in Venetië en over Sophie een eigenzinnige ruwharige teckel. Wat een combinatie. Voor de duidelijkheid: Sophie en Venetië hebben niets met elkaar te maken. Of toch, namelijk dat Niels ‘even’ in hun buurt aanwezig was. Hieronder een klein stukje nieuwe tekst.
[..]En net als Niels ook even door een telescoop de vogel mag bewonderen, schiet er een marterachtig wezen tussen het gras door. Sophie! Lichte paniek maakt zich meester van de mannen. Als de rust is weergekeerd is de vogel inmiddels gevlogen, maar wat was toch dat bruine wezen dat hem deed opschrikken. [..]
