Ik houd niet zo van grazende ganzen
maar nu zij van hoog gakken en dalen
draaien en landen, kijk ik mijn ogen uit.
Ik leg niets vast op gevoelige plaat of doek
maar ik keer de inktpot om op mijn palet
schrijf in sierlijk schrift wat mij zo fascineerde.
Het is het zwevend zakken, het rauwe roepen
maar pas op hè, zo boven jouw hoofd in de lucht
kunnen zij, ik ondervond het, ook vliegend poepen
De compositie zo subliem
dat je het nauwelijks kan geloven.
O lieve lezer, u moet beloven
dat u luisteren zult, nee niet
misschien.
En droom dan weg op klare tonen
emoties? Laat de tranen dan maar
stromen.
De muziek zo miniem geeft zoveel
dromen
die oneindigheid, wie wil er niet
in wonen.
