Vogelvrienden

Onder de blauwe hemel ligt de rivier.
Langs de rivier onder de blauwe hemel wuift bruin het riet.
Boven het bruine riet langs de rivier baltst in de blauwe hemel de kiekendief.

Aan het einde van de rivier onder de blauwe lucht sta jij,
van mij door het Coronavirus gescheiden.

Je kijk net zoals ik naar de kiekendief die boven het bruine riet
zweeft in de blauwe lucht.

Pas ’s avonds besef ik na een app dat jij noch ik werkelijk
van elkaar verwijderd waren,

bij de rivier onder de blauwe hemel.

Dat kleine moment van geluk

Ik schrijf omdat ik vaak een onweerstaanbare drang heb om mijn verhaal te vertellen en natuurlijk omdat ik schrijven op zichzelf leuk vind. Maar zo simpel als het lijkt is het niet altijd. Soms is er een drang, maar ontbreekt er inspiratie, of lukt het mij niet om de zin te fabriceren die ik wens. Op die momenten is schrijven helemaal niet leuk. Gelukkig komt bij mij dat laatste niet al te vaak voor.

Als mijn verhaal af is, dan wil ik het delen met liefst zoveel mogelijk mensen. Zo ontstaat er een vaste kern van lezers; hen plezieren, daar doe ik het ook voor. Een leuke reactie van een lezer over dat wat hij gelezen heeft is dan helemaal tof.

Onlangs reed ik in mijn woonplaats een aantal adressen af waarvan de bewoners mijn laatst gepubliceerde boekje hadden besteld. Twee daarvan kregen er een cadeau: mijn moeder die haar 85^e verjaardag vierde en een ken-nis van mij. Die laatste ken ik al jaren en onfortuin in zijn familie plaagt hem al maanden. Mijn boekje Zwerftochten langs het Haringvliet zou hem kunnen opbeuren. Van hem kreeg ik deze leuke reactie.

Hallo Tino,

Wat een leuk boekje wat je bij mij bezorgd hebt. Ik zit met plezier erin te lezen. Verschillende genoemde plekken zijn mij niet onbekend.

Hoewel ik niet direct een vogelaar ben, ben ik ook wel een vriend van vogels. Ze eten soms uit mijn hand.