I'll be back

Oftewel, vrij vertaald: Ik zal terug komen. Het was een uitspraak van de Terminator, nadat zijn tegenstander dacht hem verslagen te hebben. Ik vind de uitspraak wel op mij van toepassing. In ieder geval inspireert hij mij. Net zoals ‘the boys are back in town’ van Thin Lizzy. Langzaam keer ik terug naar waar ik vandaan kwam.

Oude gewoonten herleven als ik de voordeur op slot draai en ik al in de straat loop. Is alles op slot? Ja natuurlijk. Toch ga ik kijken. Voor niets dus. Met stevige pas wandel ik na de controle naar het metrostation, check in en ga met normale passen de trap op. Voor mijn neus rijdt de metro weg. De tweede gaat over een minuut. Vlug stap ik in. Voor mij zit een klein meisje iets op te peuzelen. ‘Met kleine hapjes eten hoor. Weet je wat je proeft?’ vraagt haar moeder. ‘Aardbeien’, klinkt vrolijk het antwoord. ‘Ja, goed zo’. ‘Goed kauwen hoor’.

Op tijd ben ik bij groepstherapie. Er staat een parcours klaar. Vol op- en afstapjes, slaloms, een trap en een oefening waarbij je moet gaan staan vanuit een lage kruk, naar een bed moet lopen en gaan liggen, om weer op te staan, naar de kruk moet lopen en gaan zitten. Deze lange zin construeren en opschrijven is haast net zo vermoeiend als de oefening.

Daarna mag ik fietsen. Met niet een, maar drie begeleiders. ‘Kijk goed vooruit en trap wat harder’, hoor ik na een tijdje. ‘Ik doe mijn best en na een aantal meters haken de begeleiders moe af’. ‘Probeer nu eens je handen uit te steken en achterom te kijken’, is de volgende opdracht. Het is geen enkel probleem. 

Volgende week mag ik proberen in het verkeer te fietsen en thuis op mijn herenfiets op en af te stappen. Mocht dat laatste niet lukken, een universele fiets biedt dan uitkomst. Geen enkel probleem. Ik zal terugkeren naar waar ik vandaan kwam. Althans dat is diep van binnen mijn bedoeling.         

Het Andere en Ik

In vrijheid buiten zijn, dat vind ik een van de fijnste waarden. Buiten kom ik cognitief en fysiek vaak tot rust. Wat mij bezig houdt komt zonder dwang aan de oppervlakte en vindt zijn weg tot inzicht. Ooit schreef ik een scriptie over Freinet, een onderwijzer die naar buiten trok met zijn leerlingen. Simone Weil was daar ook een voorstandster van – lekker buiten op een grasveld filosoferen. Onder een hoge cederboom bijvoorbeeld.

Liberalisme is een goed punt, want: vrijheid, gelijkheid van het individu. Neoliberalisme vind ik wat minder omdat: imperialisme, kapitalisme vaak ongelijkheid geeft. Hard werken, weinig loon. In wie zijn voordeel …

Weil sprak van een uitbuiting die armoede, ziekte en overspannenheid veroorzaakt. Zijn dat niet de factoren die zich ook nu afspelen? Door de competitieve drang vervreemd de mens niet alleen van zichzelf, maar ook van de ander. De mens is geen egoïstisch-, maar sociaal wezen, die juist naar verbondenheid met de ander streeft.

Opvoeding, sociale waarden en normen en onderwijs zijn belangrijke factoren in de vorming van een (jong) mens. Is het willen leren (nadenken) uit vrije wil en nieuwsgierig raken niet waardevoller dan prestatie en competitiedwang. Daarom:

In vrijheid buiten zijn. Het geeft lucht aan het denken en het vergroot de aandacht. Daarnaast is het goed om met anderen te discussiëren over het kersverse bedachte. Aandacht (voor het Andere en mijzelf- Tino) is volgens van Weil de meest zeldzame en pure vorm van gulheid. Wachten, rust en nadenken is de basis voor vernieuwing.

Zo wachtte ik buiten op wat komen ging. Door de rust werd ik spontaan verrast door de zang van een cetti’s zanger. Later zag ik hem tussen het wilgenhout, terwijl een tjiftjaf hem passeerde. Ongedwongen en nieuwsgierig las ik over Simone Weil en schreef ik dit stukje.

Buiten zijn inspireert!       

So Ham

Met de titel van dit blogje maakte ik kennis tijdens een yogales. Het betekent: Ik ben. Ik staat met een hoofdletter en geeft het Allerhoogste weer. Althans zo kan je het begrijpen. Ik is de oorsprong en zit in alles. In de loop van de tijd kan So  Ham van elke persoon een eigen interpretatie krijgen. Bijvoorbeeld: ik ben - ik met een kleine letter. Maar ja, wat betekent dat, spiritueel?

Voor mij is dat: ik besta, ik leef. Het werkt verzachtend als het tegenzit. Ben heeft ook een verleden tijd. Dat aspect kan een vervelende betekenis krijgen. Je bent er immers niet meer. Toch is het verleden niet altijd naar. Ik was …

Gisteren bij ‘mijn’ werpgroepje, speerwerpers. Ik genoot volop. Op zeker moment was ik weer aanwijzingen aan het geven. Het voelde als vanouds. Gezien de reacties hadden de atleten dat ook.

De jongsten, Collin en Tico, maken vorderingen. Ze werpen technisch netjes. De afstand komt vanzelf. Bij de oudere atleten gaan de vorderingen wat minder snel, maar hier en daar de techniek polijsten geeft nu al goede resultaten. Ik kan haast niet wachten op de start van het nieuwe seizoen.

Iets heel anders nu. Leon vond mijn sierdistel erg mooi. Omdat René er ook een stekje van wilde, ben ik aan de slag gegaan.

         het stekje floreert
         beseffend van de schoonheid
         ben ik tevreden