Kou verdreven

O grut - to grut - to grut - o grut, klinkt het hoog boven mij als ik mijn ogen open. Ik ben net bezig met een experiment: hoe ver kan ik lopen met gesloten ogen zonder van mijn pad af te geraken? De grutto is belangrijker, immers zijn komst betekent voor mij dat het voorjaar echt begonnen is. Lang kan ik genieten van zijn duizelingwekkende acrobatiek in de lucht. Als een straaljager jaagt hij zijn soortgenoten na. Langs een sloot kniel ik neer om even met een zwaan te praten. Ze sist naar mij. Verderop spat een spreeuwenbol uiteen om direct daarna een lange sliert te vormen. Mijn ogen speuren de horizon af op zoek naar een roofvogel, die ik niet ontwaar. Blijkbaar speelden de spreeuwen een spel. Een joggende vrouw die het nieuws met zich meedraagt, getuige de stem uit haar mobiele telefoon, groet mij nors. Ik nader de rand van mijn stad. Nog een keer kijk ik omhoog, waar een veldleeuwerik voorzichtig zijn lied begint. Begin maart. Vanmiddag wordt het zeventien graden. Lente.

lentegroene wei
speenkruid verdringt vette grond
eerste kievitsei