Het
is goed, in José’s en mijn situatie zeker, om er even tussenuit te piepen. Dit
keer ligt de keus bij Baarschot in Brabant. Op een park van Landal hebben wij
een lang weekeinde geboekt.
Maar
eerst thuis nog wat klusjes. Terwijl José nog wat zaken telefonisch regelt,
poets en dweil ik hier en daar. Dan is het koffietijd. Altijd een mooi moment,
want de smaak van koffie en de aandacht voor elkaar is top.
Na
de lunch gaan we op pad. Bij Tilburg zakken we naar beneden, om bij
Hilvarenbeek linksaf de snelweg te verlaten. Dan rijden we het park op. Het ligt
middenin een agrarisch gebied, verrijkt met bossen en ander natuurschoon.
Vanuit de keuken kijken we zo het openveld in en in de bomen van onze tuin
laten diverse vogelsoorten zich zien. We gaan het hier vast en zeker prima naar
ons zin krijgen.
De
andere dag wandelen we naar de Spreeuwelse Heide, waar een grote plas ligt.
Diverse eendensoorten dobberen daarop rond. We lopen terug door het bos,
snuiven de geur, kijken hier en daar naar een vogeltje en staan dan ineens voor
een smal greppeltje. ‘Kom op’, zegt José. ‘Hier kun je makkelijk overheen’. Ik
durf niet en maak mij klaar om 3 tot 5 kilometer om te lopen. Toch waag ik het
na aanmoedigingen van José. Ik haal het. Met voor mijn doen een reuzestap. Weer
een hernieuwde pas voorwaarts.
De
andere dag gaan we naar landgoed de Utrecht. De drukte daar heeft iets weg van
Meiendel. Tijdens de wandeling valt het reuze
mee. Na onze wandeling is het tijd voor een kop chocomel en thee. De lezer mag
raden wie wat drinkt. Op het terras is het goed toeven. Het is bevolkt met
mensen van divers pluimage. Allerlei drankjes vinden hun weg. Onder meer een,
in mijn herinnering, heerlijke trappist.
Ik lust ze niet meer. Maar daar geef ik niet om, want mijn drankje smaakt prima.
De
andere dag maken we nog tijd voor een wandeling in de buurt, koffie met iets
lekkers en dan hup naar huis. Het is inmiddels rond twaalf uur. Op de iPhone is
te lezen dat er bij Dordrecht, i.v.m. wegwerkzaamheden aan de Heienoordtunnel,
filevertraging is. We kunnen eventueel omrijden via Gorinchem. We kiezen toch
de gangbare route. Dat blijkt een goed idee. De file is opgelost.
Nog
even bij mijn moeder langs in het Havenlicht, een verzorgingstehuis in Pernis.
Dan zit het mooie weekeinde erop.
