[..]en de kreet Sparta naar voren over het Kasteel
uitstijgt,
weten wij de tijd gekomen, ons te gorden tot de strijd.
weten wij de tijd gekomen, ons te gorden tot de strijd.
©Jules Deelder
Kwart
voor zes zaterdagavond. Na de laatste happen van ons avondmaal lopen José en ik
in gestrekte draf naar het metrostation. Over een uur zal de strijd op 'Het
Kasteel’ tussen Sparta en VVV losbarsten. Om half zeven lopen wij door het
uitgestorven Spangen. Niets wijst op een voetbalsfeer. Op het plein voor het
stadion dromt een twintigtal trouwe voetbalsupporters samen. Sommige met
rood-witte sjaal. Schalks tuur ik bij een zijingang het stadion in. De lege
stoeltjes bezorgen mij een gevoel van schaamte. “Zullen we maar doorlopen”, mompel
ik voor mij uit. “Ben jij nu een Spartaan”, zegt mijn vrouw. Met gemengde
gevoelens sluit ik mij aan in een rij om een kaartje te kopen. Als later de
Spartamars door het stadion galmt en iedere Spartaan gaat staan om ten minste
een couplet mee te zingen, groei ik van trots en voel warme gevoelens. Dan kan de
wedstrijd beginnen. De eerste helft is uitzonderlijk saai en eindigt in een
bloedeloze 0-0. Alleen koffie en de gedachte aan meer glorierijke dagen bieden
troost.
In
de jaren tachtig van de vorige eeuw beleefde Sparta een van de mooiste jaren in
haar voetbalbestaan. Op tien september 1985 kwam het grote HSV (Duitsland) op
bezoek in Rotterdam. De belangstelling voor die wedstrijd was zo groot, dat
Sparta uit moest wijken naar De Kuip. Ik was erbij. In die jaren zong ik bij
elke thuiswedstrijd, op de toen nog onoverdekte kasteeltribune, mijn keel schor. Wie kent ze nog de helden van
toen: Bas - ‘Alles is voor Bassie’ - van Noortwijk, Louis van Gaal de regisseur
op het middenveld en ‘Sulky’ Ronald Lengkeek op rechts. Die avond werd in een
kolkende Kuip de tegenstander met 2-0 verslagen. Doelpuntenmakers Ronald Lengkeek
en Robin Schmidt.
De
tweede helft biedt meer soelaas. In een geheel andere gedaante pakt Sparta de
tegenstander aan. In de 51e minuut beroert de bal het net. Johan
Voskamp de doelpuntmaker balt de vuisten van geluk, supporters juichen.
Gescoord wordt er niet meer, maar de sfeer en de wedstrijd zelf is nu
opperbest.
Tevreden
lopen we later door de Bilderdijkstraat. In mijn hoofd maak ik plannen voor de
volgende thuiswedstrijd. Rood Wit gaat nooit verloren. SP-AR-TA.
