In
de scherpe bocht op de Westdijk parkeren wij de auto. Vanaf hier kun je het
grootste deel van de Korendijkse Slikken zien liggen. Deze zondag belooft een
van de mooiste van oktober te worden. De lucht is kraakhelder zodat wij volop
van de vogeltrek kunnen genieten. Vinken en veldleeuweriken golven dan ook in
kleine groepen boven het landschap. Struiken met bessen worden druk bezocht
door tientallen koperwieken. In een meidoorn hangt een zo op het oog rubberen
operatiehandschoen. Dichterbij blijkt het een oud wespennest. Voorzichtig
probeer ik het los te maken van de struik, wat onmogelijk is zonder het te
beschadigen. Ik besluit het te laten hangen.
Na
de middagboterham rijden wij over de Schuringsedijk langs Ambachtsheerlijkheid
Cromstrijen richting Strijen. Op een akker bukken vele mensen zich over het
gewas. Hun auto’s hebben zij in een lange file geparkeerd op de smalle dijk.
Verderop komen wij vast te staan. Op dit punt is het een af en aan rijden van
auto’s. Op mijn vraag wat er gaande is op de akker, vertelt een man dat er
gratis bonen geplukt mogen worden. Dat laat de Hoeksewaarder zich blijkbaar
niet ongelegen liggen. Met plastic draagtassen vol bonen keren zij terug naar
hun auto’s. Als wij na een kwartier van manoeuvreren de opstopping bijna achter
ons gelaten hebben, nadert een cabriolet. De bestuurder en de bijrijder verguld
door het mooie weer en de gratis bonen manen ons met hautaine gebaren om
achteruit te rijden zodat zij erlangs kunnen. Terwijl ik grom en brom wuift
mijn vrouw hen kalm opzij. Met vuile blikken worden wij aangekeken. Verbaasd over
wat de mensen bezighoudt rijden wij een rondje door het Oude Land van Strijen,
waar zojuist enkele goudplevieren neerstrijken tussen de kieviten.
Het is niet wat je ziet,
zeker de handschoen
in de struiken niet.
Wat beweegt de bonenplukker,
wat de akkerbouwer?
De vrouwen in cabriolet gezeten,
waren zij even als wij, passanten?
