De bergen van Gerard, waar het plaatsje vast naar vernoemd is, liggen er rondom heen. Ook in het stadje zelf is het nauwelijks vlak. Via de Veste sta ik aan de voet van De Muur. Ooit was ik hem opgewandeld, later gefietst. Vandaag loop ik over de kasseien naar boven, waar een klein kapelletje staat. Ik geniet van het uitzicht over de omgeving. Hier ligt wielergeschiedenis die mij veel doet.
Weer
beneden na een biertje zonder alcohol, anders sla ik lallend op hol, zoeken
José en ik de auto op. Op weg naar onze vakantiebestemming in Lessines. Een
klein gehuchtje op de grens van Vlaanderen en Wallonië. Na een vriendelijke
ontvangst maken wij een rondgang door het huisje. Voor mij een Walhalla. In
alle vertrekken hangen foto’s van wielrenners aan de muur. Niet de minste. Ook
zijn er boeken te vinden. Glorie van niet te vergeten pedaalridders. Maar ook
voor de artistieke gasten is er lees- en kijkvoer. Prachtige fotoboeken waar
het expressi(e)- en impressionisme de gasten aangename uurtjes bieden.
Het
weer is op die dagen dat wij er te gast zijn prima om per fiets de heuvels aan
te vallen. Op te zware stukken stappen wij gewoon af. Hier komen de fiets en ik
weer samen. Heuvelafwaarts verlies ik mijn schroom en win mijn zelfvertrouwen,
als een raket los ik mijn achtervolgers en verlies zelfs mijn petje. Wat nou val-angst.
Dalen met mijn karretje!
En
mocht ons iets gebeuren, dan is daar het voormalig nonnenklooster , L’Hopital
Notre-Dame a la Rose, waar genoeg kennis opgeslagen ligt en de pestepidemie
ooit is verslagen. Daarbij een ommuurde tuin met een veelheid aan geneeskrachtige
kruiden.
Op
de rand van Geraardsbergen vinden wij een heus Vlaams eetcafé. Binnen is er een
geweldige sfeer, bediening en prima eten. Hoe kan je een vakantie mooier
afsluiten.
