Filosoferen in Dordt

Op een parkeerplaats aan de Noordendijk te Dordrecht google ik op mijn mobieltje Villa Augustus. Ondanks dat ik de route naar het gebouw in mijn hoofd heb geprint ben ik bang dat ik verkeerd rijd. Juist op dat moment appt Leon mij, met hem heb ik afgesproken, hij is zojuist gearriveerd. Ook ik blijk mij dichterbij de plaats van bestemming te bevinden dan ik dacht. Na een hartelijke begroeting zoeken wij een plekje in het restaurant, bestellen een grote pot thee en wisselen boeken en wetenswaardigheden uit. Wij beiden lijken blij met het aangereikte leesvoer. Leon met Oosterlings Waar geen wil is, is een weg en ik met Gabriels Waarom De Wereld niet bestaat.

Tijdens een wandeling naar het oude centrum van de stad lopen wij door Het Hof van de Augustijnenkerk en staan stil bij een gedicht geschreven door een negenjarig kind. De speelsheid van het gedicht doet niets af aan de diepere laag van de poëzie.

Nadat wij een galerie in de Voorstraat hebben bezocht is het tijd voor een lunch. Wij kiezen voor Daantje, een veganistisch restaurant. Tijdens de maaltijd leggen wij elkaar onder de filosofische meetlat, wij nemen elkaar de maat. Dit is niet altijd even makkelijk, maar uiteindelijk komen wij er sterker uit. Voldaan in de brede betekenis van het woord strekken wij dan ook onze benen richting het Dordrechts museum dat wij, dit blijkt achteraf, vereren met een bliksembezoek. Een schilderij van Fernhout trekt mijn aandacht.

De zee

Soms vriendelijk blauw,
soms woedend groen,
schuimbekt wit haar golven.

De zee
Een visioen
vol kleur en beweging

De zee
tekent een mui in nat zand,
zout water stroomt als in glooiend akkerland,

terug
naar zee

Op de weg terug naar huis houd ik mij al vast bezig met de vraag, waarom de wereld niet bestaat.

ochtendstond