donderdag 17 november 2016

Ruwe huid



Zacht valt het warme flanel van de pasgekochte pyjama om haar naakte lichaam. Zij schuift haar voeten in warme wintersloffen en loopt naar de keuken waar zij koffie zet. In de fauteuil bij de haard vouwt zij haar benen onder de billen, buigt behoedzaam voorover en pakt haar tablet. Met de wijsvinger veegt en tikt zij op het scherm. Zij checkt haar mail, nipt van haar hete drank en knabbelt aan een haverkoek.

Eerder

In de ochtend, toen nevel bevroren op de aarde lag en knisperde bij elke stap die zij zette, wees niets op de weersomslag welke later die morgen volgde. Het blauw en roze aan de horizon transformeerde langzaam in donkergrijs en ook de wind stak op. Nog voor het middaguur waaide een miezerige regen tegen de ramen. Met tegenzin haalde zij na de lunch de boodschappen voor die dag en verviel in sombere stemming. De wind was intussen aangewakkerd en was striemend koud en nat. Als troost besloot zij zichzelf een cadeau te doen. In een etalage zag zij hem hangen om de ranke schouders van een paspop; een pyjama in warme tinten, zo te zien van zachte stof. In de winkel was de koop snel gesloten en in opgewekte stemming fietste zij naar huis.

Later

Uitgeslapen staat zij de volgende ochtend voor de spiegel en maakt haar toilet. Een ruw aanvoelend plekje op haar bil geeft zij extra aandacht. Na het ontbijt strooit zij wat vogelvoer over de patio achter het huis, waarbij een merel nerveus in de lijsterbes vliegt. Gedurende de ochtend irriteert het plekje op de bil haar steeds meer. In het medicijnkastje vindt zij een tubetje zalf tegen huidallergie. De zalf smeert zij zorgvuldig over de aangedane plek. Het schrijnende gevoel wordt gedurende de dag alleen maar erger en na een onrustige nacht besluit zij de huisarts te bellen voor een afspraak. Zij kan laat in de middag nog terecht. Als zij in de spreekkamer plaats heeft genomen, vertelt zij haar verhaal. De arts bekijkt met hoofdlampje en loep haar bil en krabt met zijn nagel over haar huid. “Hebbes”, zegt hij en houdt triomfantelijk een klein doorzichtig plakkertje in de lucht. Beteuterd kijkt zij de huisarts aan, die zijn lach niet meer kan inhouden. Als een boer die kiespijn heeft, verlaat zij stilletjes de spreekkamer.
Het plakkertje, blijkt later, was na een reis van verpakking naar pyjama op de bil van de vrouw beland.