Een
harde gure wind waait door de straten. Gevoelstemperatuur min tien. Op mijn
fiets vecht ik tegen de kou. Langs een sloot scharrelt tussen klei en vroeg
voorjaarsgroen een pimpelmees. De zon schijnt fel op zijn paarsblauwe kruin. In
een sloot staan enkele verjaarde rietstengels waaraan plateautjes van ijs
kleven. Nog net op tijd arriveer ik bij de yogales. Deze morgen is de rug punt
van aandacht. Ik draai en keer mij in de meest onmogelijke posities. Zo nu en
dan wordt ik gecorrigeerd door de docente. Omdat ik de neiging heb om de oefeningen
te serieus uit te voeren, tover ik bij elke ontspanning een glimlach op mijn gezicht.
Het helpt, want ware vreugde stroomt op die momenten bij mij naar binnen. De klanken
So Ham zijn voor mij een feest van herkenning. Jazeker, Ik Ben. Hier hoeft
niets meer aan toegevoegd te worden. Met dat gegeven in gedachten, neem ik mij
voor om de dag te ervaren. Zo is het precies goed. Meer hoeft niet.
klankherinnering
schijnbaar simpele woorden
verdrijven de kou
schijnbaar simpele woorden
verdrijven de kou