Al
een aantal dagen maakt mijn mobiel vreemde en voor mij zeer ongewenste
geluiden. Wanhopig word ik ervan. Maar vandaag echter, lijk ik het euvel
verholpen te hebben. Na lang speurwerk blijkt de chip van mijn nieuwe betaalpas
de boosdoener. Hij is van invloed op de simkaart van mijn mobiel en
veroorzaakt storingen. De betaalkaart krijgt dus een ander plekje in een van
mijn zakken. Door mijn vasthoudend positivisme; het komt goed Tino, het komt
goed, is het kwaad verslagen.
Nu
kan ik bijvoorbeeld weer vrolijk foto’s maken zonder storende bijgeluiden. Fluitend
vertrek ik dan ook naar de Spuimonding Oost en de Korendijkse Slikken, om van
het landschap en de vogels te genieten. Als ik mijn auto op de parkeerplaats
bij de Spuimonding heb geparkeerd en naar het infobord loop, blijkt het gebied
tot en met juli gesloten. Teleurgesteld en kouwelijk, want ik ben te dun
gekleed, loop ik in draf naar de Korendijk. Ondertussen neurie ik zachtjes; Kom mee naar buiten allemaal, voor mij
uit. Dit om een opkomende ergernis te voorkomen.
Ook
die blijkt niet toegankelijk. Alleen, het ’heen en weertje’ kan belopen worden.
Krijg zelf het heen en weer maar, denk ik nu al wat meer sacherijnig dan
voorheen. Ik besluit om dan maar naar de Tiendgorzen te gaan. Helaas is het
daar nog onaangenamer als gevolg van een aanwakkerende waterkoude wind. Na een
stief kwartiertje ben ik vernikkeld en op het moment dat ik om wil keren,
bedenk ik mij. Positieve gedachten winnen het. Niet voor niets, want ik geniet
alsnog van het landschap vol beversporen, zingende blauwborsten en als toetje
een reebok die, geheel niet bang, langs wandelt alsof ik niet besta.
Als
ik thuis ben, wil ik de foto van de ree met mijn vrouw delen. Ik pak mijn
mobieltje, veeg over het scherm en als de foto tevoorschijn komt klinkt het als
vallende digitale waterdruppels: ploink - ploink, ploink.
Positief
blijven denken Tino, het komt goed.
