Angst
voor de onbekende
Aan
het einde van de middag als het al flink schemert, zit de jongen op zijn knieën
in een fauteuil voor het raam. Hij wacht tot de pendelbus zijn opa aan de
overkant van de weg afzet. Als het zover is, springt hij op uit de stoel en
rent door de kamer en keuken naar de voordeur. Zijn opa loopt dan juist het erf
op. Niet veel later zitten zij met z’n drieën aan tafel met hun neuzen boven
een dampend ‘prakkie’ van aardappelen, krootjes en een flink stuk spek. Er
wordt bijgepraat over de dag en na de afwas komt de zinken teil tevoorschijn.
Hij wordt gevuld met koud water, dat opgewarmd wordt met een dompelaar. Tijd
voor het vrijdagse bad.
Langzaam
vordert de avond. Tijdens de koffie zet zijn opa de televisie aan. Het is
gissen naar de kleuren van de beelden die nog in zwart-wit de huiskamer
binnenkomen. Is dat niet Pierre Jansen, die enthousiast over kunst vertelt?
Tijdens
een boeiend fragment, klinkt er gestommel in de keuken en met veel kabaal
stapt er een man onvast de woonkamer binnen. Zijn olijke kop en vrolijke, ’Hallo
Annie’, laat de jongen schrikken en als een bange muis duikt hij onder de
tafel. ‘Hallo Trien’, zegt zijn oma en er ontstaat een moeilijk te volgen
gesprek.
Trien
is de broer van zijn oma, die hem vermanend toespreekt. Hij heeft te diep in
het glaasje gekeken. Onbekend met dit fenomeen, komt de jongen voorzichtig
tevoorschijn. Maar als de man hem een hand wil geven, rent hij de trap op naar
zolder. Dat hij daarbij hard zijn hoofd stoot tegen het trapluik, kan hem op
dat moment niet deren. Boven legt hij gespannen zijn oor te luisteren op de
zoldervloer. Pas als de stemmen doven, hij de keukendeur hoort dichtslaan en
het geluid van knarsend grind wegsterft in de gitzwarte nacht, durft hij weer
naar beneden te gaan.
Zijn
opa stelt hem lachend gerust. ‘En dan is het nu tijd om tanden te poetsen en
naar bed te gaan’ zegt hij. Boven knipt hij zijn zaklamp aan, staart nog even
naar de duizenden sterren door het raam. Dan kruipt hij in bed en droomt over
het Gele Teken, een spannend stripverhaal van Blake en Mortimer, dat naast zijn
bed ligt. Morgenochtend zal hij dat voor de derde keer gaan lezen. In de middag
wordt hij dan door zijn ouders en broertje opgehaald. De fijne tijd bij zijn
opa en oma zit er dan weer op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten