Molivos

 Molivos,

Als een haak ligt de kade om jouw haven.

Toeristen flaneren op een huid van steen.

Kleine boten dobberen aan slappe koorden.

Op een bank gezeten, wijst de vrouw naar de vis

die in kraakhelder water een spel lijkt te spelen

met de glinstering van het licht.

De zee achter haar, azuurblauw, is kalm.

Golfjes ruisen zacht op het kiezelstrand.

Een enkeling waagt zich in het koude water.

Terrassen en winkelstraten raken langzaam vol.

Een dienblad draagt cappuccino en groene thee

In een tas glijdt, zojuist gekocht, een souvenir.

Straten en trappen liggen als een doolhof

onder de oranje daken van de oude stad.

Pal daarboven, met zicht op zee en binnenland,

nog lang niet vergaan, ligt robuust: De Burcht.

Hagedissen schieten schichtig heen en weer

tussen de gesleten voegen van zijn muren.

Achter het kasteel glijdt sierlijk, tussen weiden

met schapen, een weg van asfalt naar het dal.

De stad vervaagt, trillend in de warme lucht.