Wereld Wil Voorstelling

 

In de dialoog wordt nagedacht over de relatie tussen individu en wereld, en over hoe de wereld zich voor doet in de ervaring en het lichaam van de mens.

 

‘Ik zit met een vraag’ zegt hij.
‘Voor de draad ermee’ is de reactie.
‘Er is ooit geschreven, dat de wereld een voorstelling is.
‘Nu vraag ik mij af, of hij voorgesteld wordt, vanuit zichzelf, of dat wij mensen hem zich voorstellen,’
‘Die opgeschreven gedachte ken ik. Bedoeld is dat wij, jij en ik, hem ons voorstellen.’ Dat laatste kan dan concreet, of abstract - meer filosofisch.

‘Laten wij dat eens doen, als liefhebbers, lekker filosoferen’.
‘Stel je eens voor dat je de aarde en zon niet ‘echt’ kent. Ogen zien. Het lijf voelt.’
‘Oké. De wereld waarin wij leven is er dus alleen in relatie tot iets.’
‘Mwah, nu lijk je Kant wel. Het Ding op zichzelf is niet kenbaar.’
‘Ja en dat iets in relatie tot, ben jezelf.’

‘En hoe zit dat met de Wil?’
‘Wat wij zien en voelen vormt de kern van ons menszijn: de verhouding tussen lichaam en wil. Dit wordt zichtbaar in het beeld van de sterke blinde die de ziende lamme op zijn schouders draagt.’

‘Vergeet je nu het denken niet? De mens, een denkend en voelend wezen.’
‘Weet je wat, ik ben niet zo denk-fit vandaag, laat ik poëtisch eindigen.’
‘Ja leuk.’

 

De wereld is Wil
weerspiegeld in het
eigen lichaam

Magen die knagen
handen die grijpen
voeten die rennen