Op
een mooie zaterdagochtend rijd ik naar Klein Delfgauw, een gehucht dat pal
naast de Delftse Hout ligt. Hier dieper in het landschap verborgen, ligt een rustiek
gelegen locatie om optimaal met anderen van gedachten te wisselen. Op het
terrein liggen verschillende kleine houten bebouwingen, waarvan de daken
begroeid zijn met sedum. Het geheel doet als een natuurcamping aan. Ik voel mij
dan ook snel thuis.
Als
ik ‘de denkruimte’ binnenloop, heeft de gespreksleider van die dag de openhaard
al aangestoken en pruttelt de koffie in een glazen pot. Een voor een druppelen
ook de wijsgeren van die dag binnen. Een eerste kennismaking volgt en de
mogelijk beste plaatsen worden uitgezocht. Het is een gemêleerd gezelschap van
juristen, technici en vrijetijdsdenkers, allen met filosofie als passie.
Het
vraagstuk van deze dag is: ‘Moeten wij de vrijheid van meningsuiting inperken
zodat wij, burgers in de samenleving, ons veiliger voelen’. Vanuit verschillende
filosofische stromingen wordt de vraag benaderd. Mijn antwoord ligt in de lijn
van het existentialisme, omdat ik mij daar momenteel het meest in thuis voel.
Waarom? Omdat het in wezen een positieve, optimistische en anti nihilistische
filosofie is. Het zet uiteen hoe je een eerlijk en zinvol leven kunt leiden
ondanks het feit dat het menselijk bestaan uiteindelijk zinloos en absurd is.[1]
Zo, ga er maar aanstaan.
Nadat
iedereen zijn of haar goed voorbereidde filosofisch betoog heeft gehouden en de
eerste vragen zijn afgevuurd en daarop door de spreker adequaat is gereageerd,
is het tijd voor een lunch. Denken maakt hongerig en in een naastgelegen
restaurant staat een torenhoog en goed gevuld broodje voor mijn neus met
daarnaast evenals bij de oude Grieken een geestrijk gevuld glas. Drank en
genoeglijk samenzijn verbindt, zodat na het middagmaal de discussie op prettige
wijze wordt voortgezet. Een definitief antwoord op de vraag blijft dan ook
open. ‘Ja, maar mits’ en nee, tenzij’, liggen dan ook erg dicht bij elkaar. Wat
rest en wat voor mij waardevol is, is een verdieping van het persoonlijk
denken.
Een
nuttige invulling van mijn dag dus, die geheel in lijn ligt met een zinvolle duiding
van het bestaan; ik ben vrij om te denken, te kiezen en te handelen, al komt
daar wel verantwoording bij aan te pas. Zelfs niet-handelen is een keuze en
eist verantwoording. En zo zit ik toch gevangen, maar in mijn eigen vrijheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten