en de
schilder snijdt
zijn doek in stukken
het zicht op
-
de rivier, de berg, de toren
appelbomen in bloei
de rode daken van de stad
in vier grote
gelijke delen
rechthoekig met een mes
geërgerd
denkt hij:
het is niks, totaal niks
weet je wat, ik ga dichten
hij pakt pen, papier
en schrijft deze poëzie
weet, met glimlach en plezier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten