Gekunsteld

In een makkelijke stoel, leun ik licht achterover. Mijn rechterhand omklemt een beker koffie. In de linker ligt een opengeslagen boek. De kern van mijn gedachten worstelt om concentratie. Ik wil veel: lezen, de stof overdenken, schrijven. Beleef het mee op dit blog.

In een makkelijke stoel, geërfd van mijn vader, leun ik licht achterover. Mijn rechterhand omklemt een beker, waarin zojuist gezette koffie afkoelt; dat is smaakvoller. In de linker ligt een opengeslagen boek, waarin de essentie te lezen is van een filosoof uit de zestiende eeuw. De kern van zijn denkbeelden, die uiterste concentratie vergen, zou je zomaar in onze tijd kunnen toepassen. Echter, mijn aandacht wordt afgeleid naar eerder.

Toen maakte ik een wandeling, waar ik wulpen hun naam hoorde roepen althans, dat is een algemeen geldend kenmerk. Naar mijn beleving hoorde ik echter “:wu-liep”, of iets dergelijks, geen wulp. To the point: gekunsteldheid, een gemaakt gezwollen tekst zoals de alinea hierboven, siert niet altijd.

ophemeling haalt
in dit blog de kern omlaag
dat kwetst de grond