Passie

Ontspannen zit hij op de fiets. De wind strijkt vertrouwd over zijn wangen. Een verrekijker hangt om zijn nek. ’Vergeet niet als iets je boeit, of dierbaar is stil te staan bij de waarde daarvan.’ Vervelend, denkt hij, ik wil dat nog wel eens vergeten. Dus, …

Op het eerste het beste plekje staat hij stil. Bespioneert een buizerd die cirkelend  boven het slik iets eetbaars probeert te vinden. Een graspieper landt op een paaltje.

Ja, zo is het! Ergens ben ik gehecht aan iets moois wat toch zo simpel is. ‘Een vogeltje is voor mij van waarde, meer hoeft niet. Want, als die zich niet laat zien, dan raak ik niet snel van streek.’

Die stoïcijnen zijn zo gek nog niet. Moe en hongerig trapt hij de laatste kilometers. Ooit reed hij er meer. Maar de waarde van het tochtje is nog net zo groot, want de wind, de weidsheid en het alleen zijn is voor hem zo groot.