‘Oma,
maken wij pannenkoeken voor tussen de middag?’ vraagt Annelies. ‘Dat is goed
hoor. Zet alles maar klaar, dan help ik je straks’. Kasten en lades gaan open. De
koelkastdeur piept. Een stem roept. ‘De eieren zijn op’. ‘Nee hoor’ roept oma. ‘Die
zitten in het gele bakje’. Een geschuif met flesjes, schalen en bakjes klinkt. ‘Doe
je voorzichtig!’
Oma
zet ondertussen het geluid van haar cd-speler wat harder. Uit de boxen klinkt
het virtuoze gitaarspel van Steve Vai. Op de hoes staat de naam van het nummer:
De antwoorden zijn altijd al aanwezig. Ja, denkt oma, we hoeven ze alleen maar
te ervaren of op te zoeken. Te bedenken hoeft niet meer. En ze denkt aan wat
teksten die ze onlangs las.
Kou,
hitte, vreugde en verdriet, komen en gaan. Het is goed om daar een evenwicht in
te vinden. Het is maar welke betekenis wij eraan geven. Eigenlijk is het er
gewoon, niet meer dan dat. Kwelling vermijden daar gaat het om.
‘Oma,
oma. Het beslag is op en de melk ook geloof ik’. ‘Er is nog boekweitmeel en een
beetje water met yoghurt kan vast ook wel’. Na een klein kwartiertje zitten
beiden gezellig te smullen. De vraag van oma of Annelies het leuk vindt om te
kokkerellen en de pannenkoeken op te peuzelen, laat ze liggen. Zo te zien aan
Annelies haar snoet is daar het antwoord te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten