Een caleidoscopisch spel van water en licht

Terwijl licht en wind de kleuren van het water ineensmelten, dat monotoon langs de boeg kabbelt en zwaluwen laag over de vliet jagen, kijk ik geboeid naar het sliertje vocht dat langs de buis van de peddel naar het blad stroomt. Daar valt het in druppels uiteen. Op het moment dat het pedelblad de rivier raakt en wordt doorgehaald, ontstaat er een kleine draaikolk die in golfjes uiteenvalt. Als de peddel zich boven het water verheft, vallen de laatste druppels. Dan gaat de wind liggen en brand de zon onbarmhartig heet. In die stilte welke ik zo liefheb, steek ik de peddel in de majem, haal hem door en lift hem op. Telkens weer. En als in een roes zie ik het schone spel van water en licht.

een sliertje water
druppelt van het peddelblad
ritmisch telkens weer