Reisimpressies Andalucia

Malaga

Van een collega had ik onlangs een zakmes gekregen, omdat ik een dergelijk attribuut zelden tot nooit gebruik, raakte het in vergetelheid en belandde ergens in de periferie van mijn bestaan.

´Heeft u iets aan te geven´, vraagt de douanier als mijn rugzak het detectiepoortje passeert.
´Nee, niet dat ik weet, antwoord ik hem vriendelijk.
´U heeft ook geen zakmes bij u?’
Dan gaat mij een lichtje branden. Uh, ja het zou kunnen dat er een in mijn rugzak zit.
Samen controleren wij de rugzak en vanuit de donkere diepte tover ik het mes tevoorschijn.
‘Die mag niet mee aan de cabine in’.
Mijn koffer had nog een alternatief kunnen zijn, maar die was al onderweg naar het vliegtuig. Het mes ben ik dus kwijt.

Rond elf uur landen wij op Malaga airport, regelen een huurauto en vinden na enig zoeken ons appartement met privé parkeerplaats. De postzegelkleine behuizing bestaat uit twee lagen: Een woonkamer met open keuken in jaren zeventig oranje, met in een hoek een wenteltrap die naar de slaapkamer draait. Als ik de deuren daarvan open, blijkt er ook een balkon aanwezig met uitzicht op de bouwval aan de overkant.

In Natuurpark Torcal de Antequera is het een drukte van belang. Tientallen pubers op schoolreis bewegen zich als roedels uitgelaten honden zingend en gillend over de paden van de korte wandelroute. Het is voor ons een klein uurtje doorbijten om verderop voor een langere wandeling te kiezen en het kinderplezier achter ons te laten. Het gebied is ontstaan in de tijd dat het nog een kalkrijke zeebodem was. Het zeewater zorgde door stromingen voor erosie en zo ontstond een surrealistische rotsformatie. Vandaag de dag, nu het zeewater zich ver heeft teruggetrokken, is er een landschap ontstaan met de meest wonderlijke vormen. Boven de door steenbokken bevolkte rotsen zweven vale gieren op zoek naar voedsel. Af en toe laat een blauwe rotslijster zich zien, verder is het mager wat vogels betreft, en is het vooral het landschap dat ons boeit.