Goedemorgen
mevrouw Cotton,
hij
is er nog niet hoor, klinkt het
uit
de vrolijke verkoopsterstem.
De
vrouw loopt gebogen verder,
in het
rollatormandje ligt de tas
gevuld
met boodschappen.
Ze
maakt haar dagelijkse rondje
voor
zover het nog kan, pijn en
verdriet
worden dan even vergeten.
Als
ze thuis haar jas heeft uitgedaan,
en
zich nestelt in haar luie stoel, dan
ziet
zij zichzelf voor ogen.
Even alleen,
zonder zorgen,
een
kopje thee en in haar hand
de
nieuwste Jerry Cotton.
Even zonder zorgen, even vergeten...
BeantwoordenVerwijderenMooi gedicht Tino.