zorg

Het herfstpark is op zijn mooist. Een warme herfstgloed weerkaatst van de bladeren. Regelmatig staan mijn vader en ik stil om de kruidige boslucht op te snuiven. Bijna niets verraadt de aanwezigheid van de stad en de industrie. Speels brengen we de diverse boomsoorten op naam. Als een gitzwarte merel ons aanstaart en zijn snavel scherpt, zegt mijn vader: “Misschien is het toch beter dat ik een dagje extra naar de dagbesteding ga”. Er valt een zware last van mijn schouders. Nu kan ik de boodschap, die al dagen aan mij knaagt, makkelijker brengen. Ik hoef alleen maar op zijn suggestie in te gaan. Voor mij is het ijs gebroken en ontspannen keuvelend lopen we over de paden. Bij een blauwe reiger staan we stil. Geconcentreerd vangt hij een waterkever uit een ondiepe sloot. Deze middag, die we afsluiten met een warme kop thee en een pepernoot, is als een geschenk. Ik zal hem koesteren.

herfstbos

op een berkenstam

de judasoor