Oude mensen en de dagen die voorbij gaan

Zondagmorgen. Lantarens doven. Een stad ontwaakt. Alleen honderden kleine lampjes in herfstkale bomen blijven branden. Op een straathoek spreekt een man onhoorbaar in zijn mobiel. Een bewaker, van in retro-stijl gebouwde winkelstraten, groet een eenzame wandelaar. Hier en daar lichten vensters op. Achter het glas bewegen schimmige gestalten. In een woning zoekt een oude man zijn zoon, die er even niet is. “Ik dacht dat jij je verstopt had”, zegt hij als de zoon later binnenkomt. Verstrooid maakt hij zijn ontbijt klaar. “Ga maar zitten pa, ik zorg wel voor alles”.

Gelaten gaat de man in de oude herfstdag op. In de middag als zijn vrouw, ontslagen uit het ziekenhuis, thuiskomt prikt de zon door de mist. Zij gaat weer voor hem zorgen, terwijl juist zij de meeste zorg nodig heeft.

grauwe herfstdag

als bevroren de koolmees

slechts een tak wuift