Zo maar drie dagen
Regen.
Wij schuilen
onder hoge struiken.
Bezorgd turen we naar boven
waar bliksem schicht en onweer dondert.
Regen.
De dag
vult zich met
verveelde melancholie totdat
laat in de middag de zon doorbreekt.
Wind,
heeft buien
verdreven boven het land.
Op de fiets krom ik mijn rug en
trap tevreden de onrust uit mijn lijf.
prachtig, wat een vorm!
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar. In de buitenlucht, overgeleverd aan de elementen. En idd een mooie vorm, ook optish.
BeantwoordenVerwijderen