Epen

Het wordt wel het mooiste plekje van Nederland genoemd, het stukje Geuldal net ten oosten van Epen bij de Terpoorterweg. Nu is elke kwalificatie over mooi en goed gekleurd, maar hier lijkt het te kloppen. Vanaf het terras van ons appartement hebben wij uitzicht over een kruidenrijk veld waarop de boterbloem uitbundig bloeit. Daarachter slingeren graspaden langs de Geul, naar Camerig, Vijlen en Vaals. Langs de Geul ligt even verderop verscholen tussen het groen de Volmolen, een oude watermolen. De binnenplaats van de ernaast gelegen bebouwing wordt regelmatig bezocht door een grote gele kwikstaart. Als je hem goed waarneemt, zoals Victor Westhof dat deed, zie je hem telkens met zijn kopje draaien waarna hij opvliegt om een insect te vangen. Van Westhof staat in brons gegoten langs het keienpad, net na de molen.  Op de sokkel staat in koper gegrift:

hij observeert
hij beschrijft de natuur
in al haar verscheidenheid
telkens weer
hij volgt de natuur

De Terpoorterweg, ligt op de route van de Amstel Goldrace. In het weekeinde na Hemelvaart zoeven en zwoegen wielrenners de Camerig dan ook af en op. De heuvel is een van de zwaarste van de route. Heel Zuid-Limburg is in dat weekeinde gekleurd door een bont peloton van renners. Ook ik heb mijn racefiets meegenomen. Helaas was het in het appartement niet mogelijk om hem fatsoenlijk te stallen. Nu mocht hij in een oudekrantenhok ergens achteraf de niet bereden uurtjes doorbrengen. Het schuurtje kon niet worden afgesloten. De gedachte aan een mogelijke diefstal drong zich tijdens mijn vakantie daarom regelmatig op en werkte zo nu en dan stevig op mijn gemoed. Over mijn fietstochtjes later meer. Eerst naar Maastricht.