Hitte

Rond acht uur loop ik op een zaterdagmorgen om de polder. Het is nevelig en er hangt voor mij een ondefinieerbare geur. Ik houd de pas erin, ondanks dat ik licht in mijn hoofd ben. Beneveld? Nee, dat niet. Ook niet wankel of instabiel. Wel dat gevoel.

Bij het dorpje S vliegt in v-formatie een clubje ganzen. Welke? Zullen vast grauwe zijn. Het gakgeluid heeft iets weg van kollen. De naam onder hardcore vogelaars voor kolganzen. Voor dat soort watervogels is het nog te vroeg in het jaar. Pas in de wintermaanden zijn zij welkom in ons kikkerlandje.Op sommige plekjes houd ik even halt. In de verte loopt een man rondom zijn fiets. Aan zijn houding meen ik hem te herkennen. Ik zwaai. Geen reactie. Ik roep. Niets. Toch voorvoel ik herkenning. En ja hoor. Het is mijn vriend Peter. Nog even is hij net als ik in de relatieve koelte het huis ontvlucht om wat buiten te zijn. Nu kan het nog.

We houden allebei een slag om de arm wat betreft er deze week samen op uit te trekken. Andere zaken hebben voorrang. Thuis drink ik samen met José koffie. Ik pak een boek en zij gaat fietsen. Om half twee gaat de telefoon. Lekke band. Ook dat nog in deze hitte. Fiets op slot. Lopen naar metro. Ver weg. Later samen maar ophalen. 

Bij mijn maatjes op Tiengemeten

Nadat de auto geparkeerd is, loop ik tussen de wilgen van het Tiendgors door. Ik hoor een enkele cettiszanger, zie aan de overkant het lokkende eiland en voel de warmte die nog onderweg is. Op de pont krijg ik zeemansbenen, die mij ‘plagen’ bij het uitstappen. Wankel schuifel ik de eerste stappen over de kade. Na koffie en wat praatjes, pak ik een heggenschaar en snoei een elzenhaag. Kabaal van machinaal gereedschap zoemt om mijn oren. Gehoorbescherming maakt het dragelijk. Ik heb het naar mijn zin en nog net niet uit volle borst zing ik ‘Als een leeuw in een kooi’. Aan wanhoop ten prooi, zoals de katachtige, ben ik niet. Enigszins schor maak ik met anderen schoven van pas gemaaid gras. Om twee uur in de middag leggen wij het gereedschap neer, ruimen het op en zoeken de pont op. Een jaar na mijn ongeluk kon ik weer aan de slag bij de onderhoudsploeg van Speelnatuur op Tiengemeten. Ik heb het gemist.