Midden
jaren zeventig schalde tijdens een soosavond loeiharde hardrockmuziek uit de
geluidboxen. Het kippenvel stond op mijn armen, zodanig raakte de muziek mij.
Nog diezelfde week kocht ik van mijn zakgeld het album Paranoid van Black
Sabbath, waarop het gelijknamige nummer stond. Dat was wat anders dan The best
of The Cats, mijn eerste zelfgekochte LP. Zo af en toe hoor ik het nummer op de
radio en nog steeds raakt het mij.
Met
Peter loop ik langs een rietkraag even ten oosten van Delft. De weinige
rietzangers die we horen laten zich niet zien. Om de zanger te lokken weet
Peter een truc. Op zijn mobiele telefoon heeft hij een speciale app
geïnstalleerd waarmee hij vogelgeluiden kan afspelen. Een goed plan, lijkt ons.
Met door de zon gebruinde vingers toetst en schuift hij over het scherm van zijn
telefoon. Dan ineens, net op het moment dat onze rietzanger hoog en goed
zichtbaar in een rietstengel is gaan zitten, schalt Paranoid uit zijn mobiel.
Verbijsterd kijken wij elkaar aan. De rietzanger, heftig geschrokken van zoveel
kabaal, valt van de stengel op de grond, om rollend uit het zicht te
verdwijnen. Hij laat zich niet meer zien of horen. Lachend vervolgen we onze
tocht - een absurde ervaring rijker.
Rock and Roll lives
gitaarklanken, vet en luid
golven door het riet
Dit stukje maakt deel uit van een tweeluik. Peter, mijn vogelvriend, schreef over hetzelfde tafereel namelijk ook een stukje. Het is leuk om te lezen wat hij ervan heeft gemaakt. Om dat te zien, ga dan naar http://peterdestadsvogelaar.blogspot.nl/ van 19-4-2014.
