Terwijl
ik liefdevol, alsof ik mijn geliefde streel, met mijn vingers langs de
binnenkant van het dakraam aai, het vocht van de lekkage betast, naar buiten
kijk en het raam open om de bedompte nachtlucht te verdrijven, ik had het raam gesloten
voor te harde wind, kruipt een roodborst over de knot van de wilg, op zoek naar
insecten.
Ik
kijk de kamer rond als ik deze woorden schrijf. Op de tafel staan verwelkte rozen
in een vaas, ze dragen de kleuren kardinaalsmuts rood, helder wit en verliefd
ros, het groene blad is nog fris en stevig. Hun schaduw hangt over de
fruitschaal waarin kiwi’s en mandarijnen. Straks ga ik naar Schiedam, althans
dat is mijn plan. Misschien schiet ik leuke plaatjes en krijg ik inspiratie
voor mooie zinnen.
In
een kamer op de eerste verdieping, die als relax- en werkkamer dient, klap ik
de strijkplank open en breng het strijkijzer op temperatuur. Door het raam werp
ik schuins een blik naar buiten en zie de lucht scharkeren van licht naar
donker. Een vage regensluier maakt hem wazig en ik … ik schrijf wat poëzie.
licht
is als lucht
heeft de verleiding
te reflecteren op het
belang daarvan
