Kinderuitspraken, daar wordt je vrolijk van

Vandaag de dag wordt de burger overspoeld met zelfhulpboeken als alternatief voor een bezoek aan een therapeut. Die dan weer een optie is voor ‘hulp’ die je van het leven zelf kan krijgen. Wat te denken van een onbevangen observatie. Dan spreekt mijn ervaring en mijn gevoel zonder enig oordeel.

Nog niet zolang geleden, reed ik op een verregende zondagmiddag met de Metro naar Rotterdam. Op een station stapte een moeder met kleuter in. Gezellig waren zij op het bankje achter mij aan het kletsen.

‘Mamma koop je vanmiddag oorlippenstift?

Ik moest lachen en keek achterom. Ook de moeder kon een lach niet onderdrukken en antwoordde dat oorlippenstift niet bestond. Het meisje had door het gure weer eerder die week schrale lippen gekregen. De remedie daartegen was lippenbalsem in de vorm van lipstick. Nu had het meisje oorpijn en in haar beleving zou oorlippenstift daar best eens tegen kunnen helpen. Ik praatte nog even met het meisje en haar eerder beteuterde gezichtje ontdooide langzaam in ondeugend.

Afgelopen zondag was het dan eindelijk een zonnige dag. Vergezeld van een lichte vorst liepen mijn vrouw en ik door de duinen van Westenschouwen. Na afloop gingen wij voor een late lunch een Brasserie binnen. Niet veel later kwam een vader met twee kleine kinderen het vertrek binnen. Het jongetje was moe en verveeld.

‘Zo’, zei de vader blijmoedig. ‘Ik zal zo lekkere bitterballen voor ons bestellen’.
‘Wat zijn dat?’, vroeg de kleine jongen.
Waarop zijn zus, wijs zei: ‘Dat zijn soesjes, maar dan warm’.
‘Ik lust geen soesjes’, zei het jongetje sacherijnig.

In beide taferelen vertelde het verhaal zichzelf. Ik hoefde eigenlijk alleen maar te kijken en te ervaren. De vrolijke gevoelens kwamen als vanzelf.