Ik ben dus weer thuis na mijn verblijf in het Rijndam. Alle vermoeidheid en verborgen spanning komt eruit. Rijndam was intensief, maar optimaal. Alles wat mogelijk is, fysiek en mentaal, wordt er daar uitgehaald. Met als resultaat dat je naar huis kunt wanneer mogelijk. Hulde!
Naar
huis rijden ging met Jose als chauffeur oké, alleen het laatste stukje niet. Gladheid
bleek een spelbreker. Thuis was en is het wennen. Je bent er toch een tijd niet
langdurig geweest. Samen met Jose ben ik op zorg aangewezen en dat is een hele
andere organisatie dan normaal. Ik ben tenslotte, in zekere mate, gehandicapt
en heb extra zorg nodig.
Ik
heb inmiddels in mijn uppie een boodschap gedaan. Door het plantsoen naar de
Akkerhof. Mogelijk gladde weggedeeltes, verkeer en stoplichten bleken energie te
verslinden. Maar ook de winkel zelf. Mandje zoeken, boodschappen vinden en
minder om zich heen kijkende klanten maakte het moeilijk. Opletten dus! het
kost allemaal energie.
Terug
liep ik een klein stukje anders om even de polder in te kijken. Ik kwam een
bekende tegen en maakte een praatje. Moe kwam ik thuis. Na het eten kreeg ik de
tip van Jose om vroeg naar bed te gaan. Ze had gelijk. Na tien uurtjes slapen
en dommelen was ik kwik en fit. Die dag ben ik maar binnen gebleven in verband
met de gladheid. Elke visite waarschuwde mij daarvoor. Waren de waarschuwingen
er maar eerder geweest. Een dag eerder was ik namelijk ten val gekomen in de
ijzel. Gelukkig is het goed afgelopen. Ziekenhuisbezoek bracht geen zwaar letsel aan
het licht.
