Men neme een v

Met enig allooi doopt de visjesvreter
zijn pen in een dampende pot vitriool.

Hij zou ze leren die kleinburgers met vissenbloed.
maar dat ook het bittere gif hem zou bijten …

dat was aan hem nog niet gevisualiseerd.
Op advies stapte hij met vitale pas naar de visuologe.

In haar praktijk speelt de wind met de vitrage,
likt het zonlicht het glas van de vitrine.

In deze vitaminiserende ruimte stopt hij
voorgoed met zijn vitterij; de kurk kan op de vles.

Geïnspireerd op blz. 1233 Koenen woordenboek 1992

Wie is ...

Wie is meer gespleten
dan een schrijver –

Hij leeft in een niet
bestaande wereld.

Die evengoed wel zou
kunnen bestaan.

Misschien de lezer,
die zich identificeert –

Hij verdwijnt in het verhaal
De schrijver gumt zich uit.

Tino van Kampen
Geïnspireerd door Jeroen Brouwers’ Zondvloed