Stilte in dualiteiten
stel je een stil leeg landschap voor
wat zie je dan … niets
niets dan wit
elke smet vloekt, raast en tiert
verstoort de stilte
stel je een stil leeg landschap voor
wat zie je dan … niets
niets dan zwart
zwart dat alles absorbeert
en de stilte presenteert
stilte is een roerloos stilzwijgende figuur
die oplost in een raadselachtige leegte
stilte wie verlangt er niet naar
om er even niet te zijn
Geïnspireerd door De stilte van het licht, Joost Zwagerman
In huis
is het donker, vormloos en stil
zacht licht van buiten
strijkt vage kleuren
een klavier verschijnt
wit, zonder klanken
gedempt kleurt een klik
de kamer in tinten van pastel
gapen en rekken, voeten
schuiven in sloffen, schrijden
over treden die kraken
een deur piept, slaat dicht
geuren van vers brood,
spiegelei en earl grey
zijn hand wrijft zacht en wekkend
over haar wang, ’t is tijd
later na de koffie samen
gaan beiden hun weg
hij schrijft wat hem bezighoudt
zij kneedt beelden van klei
zo verloopt dag van schemerlicht
naar schemerdonker
dan, laat in de avond
slaat een deur, kraken treden
schuiven voeten uit sloffen en
kleurt een klik de kamer duister
is het in huis donker, vormloos en stil
