Begin september, het was behoorlijk warm zodat ik besloot om niet naar Tiengemeten te gaan maar een rondje op mijn racefiets te gaan rijden, trof een aanrijding mij. Ter hoogte van Vierpolders schepte een auto mij vanachteren. Ik vloog over de voorruit en het dak. Een helm was mijn redding.
Ik
werd per ambulance naar het Erasmus ziekenhuis vervoerd waar ik een week in
coma heb gelegen. Langzaam kwam ik bij en na nog eens twee weken werd ik met o.a.
hersenletsel verplaatst naar het
Maasstad ziekenhuis. Daar werd een longontsteking geconstateerd. Het herstel
nam ruim zeven weken in beslag. Ik was matig aanspreekbaar en kwam zelf
nauwelijks uit mij woorden. Toen ik enigszins bijkwam, probeerde ik uit bed te ontsnappen.
Wat mij op een aantal fikse valpartijen kwam te staan. Ik werd verplaatst naar
een kamer waar om mijn bed een gazen kooi van textiel was geplaatst, zodat ik geketend
was in mij bed. Pas daarna werd ik naar een eenpersoonskamer verplaatst en
knapte ik echt op. Ik moest leren lopen, handen gebruiken, eten enz. alles ging
redelijk tot goed vooruit, behalve het slikken. Een onderzoek wees uit dat het
cognitief goed zat, maar dat de slikkracht en de techniek niet goed waren.
Omdat
mijn inzet en vorderingen oké waren, mocht ik naar het Rijndam, een gespecialiseerde
instelling in revalidatie. Ook daar maak ik vorderingen. Over twee weken zwaai
ik af naar het medisch centrum Spijkenisse. Blijft het slikprobleem. Maar ik ga
hier ook mee vooruit. Het zal dus goed komen, maar heeft zijn tijd nodig.
Ik
ben nu het tweede weekeind thuis. Herontdek de buurt en probeer nog meer te
herstellen. Ik sta er gelukkig niet alleen voor. Mijn vrouw, kinderen, familie
, vrienden en bekenden, hebben allen aandacht en steken mij een hart onder de riem.
Dank daarvoor. Ik ga het mede daardoor vast redden. In mijn volgende blogs meer
over het herstel.
