U kent ze vast wel, de stelletjes die uniform gekleed gaan. Hetzelfde model fiets en trainingspak plus dito schoenen. Het is mij een gruwel en ik zweer dat het mij niet zal overkomen. Maar het lot, het vreselijke lot …
Laatst
waren José en ik door kennissen uitgenodigd voor een gezellige middag met alles erop en eraan. We namen een vriendelijk zonnetje mee en belden aan. ´O, wat een mooi overhemd heb jij aan´ zei de gastvrouw toen zij open deed. ´Dank je, ´ zei ik. Ik
voelde echter dat er iets niet pluis was.
Binnen werden wij verwelkomd door haar man. Perplex keek hij mij aan. Wat was het geval: Wij droegen exact hetzelfde overhemd.
Hilariteit alom natuurlijk. Toch knaagde het bij de man en nog voor we in de avond de deur uitgingen voor een etentje trok hij een ander overhemd aan.
Een bescheiden gebaar van de man, die er natuurlijk niet net zo wilde uitzien als een vermaard auteur. Het herinnert mij aan een voorval op de werkvloer. Onze chef, een etter van een vent, had een nieuwe, paarse pullover. Hij had een soort haatverhouding met een van mijn collega's. En je raadt de afloop wel... Nog voor de middag had de chef zijn vrouw ontboden voor een andere pullover. Nog jaren later schepten wij er genoegen in om onze chef fijntjes op het voorval te wijzen.
BeantwoordenVerwijderen