woensdag 23 maart 2016

Wie het weet mag het zeggen



Ik lees graag literair getinte boeken. Dat kunnen romans zijn, maar ook novelles. Zo nu en dan een thriller is ook fijn om te lezen, maar die plaats ik niet in het vakje literatuur. In het genre literaire thriller geloof ik niet; ik ben er tenminste nog nooit een tegengekomen. In toeval geloof ik ook niet. Alles heeft een oorzaak, al is die soms niet meer te achterhalen.



Ooit las ik een boekenweekgeschenk. Het betrof, Het Volgende Verhaal, van Cees Nooteboom. Volgens kenners was en is hij een goede schrijver. Optimistisch begon ik aan zijn verhaal. Na enkele bladzijden vond ik het genoeg. Zijn boek kon mij niet boeien. Nu jaren later sta ik in de bibliotheek met een qua lay-out mysterieus vormgegeven boek in mijn handen; inderdaad het eerder getracht te lezen boek van Cees. Vaag herinnerde ik mij de titel, toch ik wist het niet zeker.

Er rest mij niets anders dan het nogmaals te lezen. Nu een dag later ben al over de helft, het is een boeiend verhaal dat veel humor bevat. Met recht internationale topliteratuur, zoals op de cover staat geschreven. Wees ik eerder toeval af, nu twijfel ik. Waarom heb ik het boek andermaal in handen? Bestaat toeval toch, of was het de voorzienigheid, een soort van determinisme, dat ik het boek opnieuw ben gaan lezen?


Geen opmerkingen:

Een reactie posten