Comfortabel dein ik mee op de
golven van het water. Op de grens van waken en slapen hoor ik hoe de wind
speelt met de touwen van de boten, die voor anker liggen in de jachthaven. Frequent
tikt een dergelijk touw tegen een mast. Als ik wakker word blijkt het getik
afkomstig van een stalen mobiel, die in een van de tuinen achter mijn huis bespeeld
wordt door een ochtendbries. Ik laat mijn gedachten de vrije loop. Het was
comfortabel wakker worden. Zal dat later ook lukken als ik ga slapen? Niet natuurlijke
geluiden verstoren immers vaak mijn nachtrust. Maar ook natuurlijke geluiden
kunnen uitermate vervelend zijn. Wat te denken van een keffend hondje dat uren
achtereen zijn ongenoegen laat blijken omdat zijn baasje hem geen aandacht
schenkt. Ooit volgde ik yogalessen. Daar leerde ik dat het door middel van
oefening mogelijk is om je af te sluiten van je omgeving. Een vriend beaamde
dat. Laatst was ik bij hem op visite. Geconcentreerd luisterde ik naar zijn
verhaal. Half in de middag, hij bleef maar praten, werden zijn ogen kleiner en
trok zijn gezicht wit weg. Onrust overspoelde hem. Hij liep naar een raam en
keek naar buiten waar een graafmachine al de hele dag zijn monotone gegrom liet
horen. Dat was de reden voor zijn hoofdpijn vertelde hij mij. Mij was het
gegrom niet opgevallen. Ik kon geluiden blijkbaar buitensluiten. Het mooie is
dat het mij ook lukt met getingel van de mobiel. Nu het geblaf nog. Pas dan
hebben de yogalessen hun nut bewezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten